De Zweedse popgroep ABBA is al decennialang een begrip in de muziekcultuur, en met de komst van de Mamma Mia!-toneel- en filmmusicals is dat fenomenale succes alleen maar toegenomen. Een aantal jaar geleden is daar nog een nieuwe dimensie aan toegevoegd: dinnershow Mamma Mia! The Party beleefde haar wereldpremière in 2016 in Stockholm – waar kaartjes maanden van tevoren al uitverkocht waren – ging vervolgens naar Londen en is sinds september te zien in de Rotterdamse Schiecentrale. Gasten wordt een authentiek Griekse ervaring beloofd tegen de befaamde seventies-soundtrack, maar vraag menig ABBA-fan of ze willen gaan en er wordt vooral geklaagd over de prijzen. Is het dus de moeite wel waard?
Voor Mamma Mia! The Party werd de Rotterdamse Schiecentrale omgetoverd tot een inderdaad prachtig aangeklede Griekse taverne, in de vorm van een grandioze patio en twee balkons met tafels voor zo’n vier tot zes personen. Het geheel zou prima kunnen doorgaan voor een filmset, en ook de rest van de locatie is niet vergeten: bij binnenkomst word je ontvangen door gastheer en hoofdrolspeler Horace Cohen, die taverne-eigenaar Nikos speelt, in het gezelschap van een leuk Grieks muzikantenkwartet dat tijdens de show ook nog een paar keer flink hun best doet. Volgens de organisatie is het tijdstip dat de deuren opengaan ook de start van de show, maar je kunt rustig rekening houden met een halfuur inlooptijd: in dat halfuur kun je de zaal bewonderen, kennismaken met het bedienend personeel, genieten van het eerste glas prosecco dat van het huis is en nog even foto’s maken voordat de boel volstroomt. Vergeet ook zeker niet een bezoekje aan de genderneutrale en Griekstalige toiletten.
De show is verdeeld in drie aktes. Bij binnenkomst staan er mezze klaar op tafel, bestaande uit Griekse olijven, drie soorten tappenade en twee soorten versgebakken Grieks brood: heerlijk bij de prosecco. Na die drie kwartier inlooptijd gaan de deuren dicht en wordt de eveneens smakelijke eerste gang geserveerd: orzo, een groene salade met feta, wijnbladeren gevuld met rijst en Griekse worstjes. Pakweg een kwartier later worden de lichten gedimd en klinkt het welkomstwoord van Nikos in hoogsteigen persoon: tijd voor de eerste akte van het verhaal. Die duurt ongeveer een uur, waarna het hoofdgerecht en meteen ook het hoogtepunt op tafel komt: een ovenschaal van gekonfijte kip, verrukkelijke ovengebakken rozemarijnaardappeltjes en gegrilde groenten. De tweede akte begint ongeveer twintig minuten later en duurt drie kwartier: eenmaal afgelopen is de hoofdshow ook ten einde. Er volgt een dessert van cheesecake met slagroom en mandarijn, en wederom blijkt: het eten is voortreffelijk en ook de bediening functioneert prima, schoonheidsfoutjes – zo is niet alles even warm en duurt het soms redelijk lang voor je bestelde drankjes krijgt – daargelaten. Bovendien is het fijn dat het grootste deel van de gerechten genuttigd kan worden zonder intussen ook nog op de show te moeten letten.
De show zelf is voornamelijk een beleving. Wie denkt het verhaal van de musical dan wel de film(s) in het klein voorgeschoteld te krijgen, wordt teleurgesteld: een plot ontbreekt nagenoeg, en met het verhaal van Donna, Sophie en de drie mogelijke vaders heeft het sowieso niets te maken. Drankjes bestellen is geen overbodige luxe, want sommige scènes – zoals een weliswaar prachtig gechoreografeerde, maar aardig trippende droomscène met een acrobaat en gemaskerde figuren – zijn gewoonweg niet serieus te nemen. Maar ach, het lijkt erop dat de show moet doorgaan voor een chaotische Griekse tragedie annex komedie annex soapserie, en vermakelijk is het zeker. Hoofdrolspelers Cohen, Kaj van der Voort, Wieneke Remmers (afgewisseld met Anouk Maas) en Belle Zimmerman dartelen bijgestaan door een uiterst getalenteerd ensemble (deels bestaande uit het bedienend personeel) over de patio en de balkons in verwikkelingen waarin de liefde in elk geval centraal staat. Hoewel vooral de vrouwen de show stelen en vooral Van der Voort niet altijd loepzuiver te noemen is, klinkt de zang over het geheel goed genomen goed en is er ook met de akoestiek van de locatie weinig mis.
Toch moet Mamma Mia! The Party het uiteindelijk vooral hebben van, hoe kan het ook anders, de feestfactor. Een divers arsenaal aan ABBA-hits komt voorbij, van de grote oorwurmen als Waterloo en Thank You For The Music tot iets minder bekende nummers in de trant van Ring, Ring en Kisses of Fire. Het is een heerlijke beleving als de cast tussen de tafels door wervelt, soms letterlijk pal voor je neus een uithaal doet of een dansroutine uitvoert, en bij een aantal nummers komt de betrokkenheid van het publiek tot een hoogtepunt: zo is er het memorabele TikTok-moment dat de zaal, aangevoerd door Remmers, tijdens het tweede refrein van SOS vrolijk met servetten begint te zwaaien. Ook bij Ring, Ring ligt de zaal al snel dubbel van het lachen als het ensemble, geheel ten overvloede, tijdens het refrein kartonnen borden omhoog houdt met de tekst (ring, ring, why don’t you give me a call?). Jammer is wel dat dit effect bij de grootste knallers – zoals Waterloo en Mamma Mia! – eigenlijk achterblijft: het publiek weet de sfeer meer dan goed te dragen, maar op dat moment ontbreekt wel de cast die de sing-along leidt. Mooie momenten op de setlist zijn verder I’Ve Been Waiting For You, uitgevoerd in een Romeo en Juliet-achtige balkonscène door Zimmerman en Van der Voort, de The Winner Takes It All-solo van Zimmerman en Cohens huzarenstukje Money Money Money.
Wanneer het dessert eenmaal verorberd is, worden tafels en stoelen door een wervelwind aan personeel aan de kant geschoven en komt de voltallige cast terug in nieuwe outfits voor een medley van nummers die al wel en nog niet voorbij zijn gekomen, waaronder uiteraard Dancing Queen, Voulez-Vous en Gimme Gimme Gimme, al dansend op tafels,en er volop gedanst en meegezongen mag worden. Een ontzettend leuke afsluiter van de feeststemming, waarbij de sfeer van de ABBA-magie goed voelbaar is.
De hamvraag blijft natuurlijk: is de show de prijzen waard? De goedkoopste plekken, soms met beperkt zicht, heb je op het bovenste balkon, voor €80 per persoon, en daarna loopt het op tot €150 per persoon voor plekken op de patio (hier vind je ook de rolstoelplekken) of het eerste balkon, waarbij je in het centrale decor zit en veel interactie hebt met de cast. En ja, toegegeven: dan heb je ook de beste beleving. Het eten is hoe dan ook absoluut prima, de ambiance is genieten, zeker met de afterparty erbij, en de performances zijn over het algemeen van hoog niveau. Leuker was het wel geweest als het verhaal ofwel het inmiddels bekende Mamma Mia!-format had gevolgd, ofwel gewoon in een concertvorm was gegoten zodat er ook ruimte was geweest voor méér nummers en vooral meer momenten waarop het publiek kan knallen. Als je een rasechte ABBA-fan bent, is het absoluut een aanrader, maar dan wel eentje die je na just one look ook wel gezien hebt. Ben je dat niet, maar wil je het wel graag meemaken, dan zullen de goedkoopste plekken zeker volstaan.
Mamma Mia! The Party is in elk geval nog tot en met april te zien in de Schiecentrale in Rotterdam. Kaarten zijn te koop via Eventim.