Het kerstfilmuniversum is een wonderlijk iets: de één roept It’s A Wonderful Life, Miracle on 34th Street en Scrooge, de ander vindt het pas kerst als moderne klassiekers Love, Actually en The Holiday ten minste één keer zijn bekeken… en dan heb je ook nog die bijzondere, aparte categorie mensen die rond de kerstdagen steevast naar The Sound of Music en Sissi kijkt. En elk jaar komen er wel weer wat nieuwe films bij die vechten om een plekje in de kerstcanon: vorig jaar kwamen Last Christmas met Emilia Clarke en Noelle van Disney+ aardig in de buurt. Maar er is natuurlijk maar één echte frontrunner wat kerstfilms betreft… en nee, dat is niet Hallmark en ook niet Lifetime – want die gaan zo duidelijk voor kwantiteit boven kwaliteit dat elke film een dertien in een dozijn-exemplaar is op basis van luie formules en een veel te stereotiepe en weinig diverse cast… en dat doen ze met zo waanzinnig veel films dat de moed je bij voorbaat al in de schoenen zinkt… terwijl Netflix er elk jaar wel weer in slaagt om met films te komen die zich moeiteloos een weg naar je hart weten te banen. Nu het ernaar uitziet dat kerst dit jaar een karige aangelegenheid wordt, mag iedereen die al sinds september aan het googelen is naar Netflix’ kerstline-up zonder schaamte zijn hand opsteken… maar gelukkig kunnen de vergenoegde voorpret en het inslaan van popcorn inmiddels beginnen, want we hebben een schema!
Jingle Jangle: A Christmas Journey (13 november)
Almost Christmas-regisseur David E. Talbert is het meesterbrein achter dit veelbelovende, behoorlijk prestigieuze kerstsprookje met Star Wars-, Empire- en The Butler-alumnus Forest Whitaker in de hoofdrol. Naast hem staan eveneens grote namen Keegan-Michael Kay (Friends From College), Phylicia Rashad (Empire), Ricky Martin en Hugh Bonneville (Downton Abbey), en jonge nieuwkomer Madalen Mills is de kers op de taart – al is de soundtrack van de hand van John Legend en geroemd songwriter/producer Philip Lawrence ook een aardige showstopper. De titelsong, This Day, gezongen door Usher en Kiana Lede, is begin oktober al uitgebracht en heeft een ontzettend fijne Broadway-kippenvel-powerbeat waarbij je al een enorm choreografienummer voor je ziet – en daar belooft de film er véél van te hebben, want volgens Talbert moet het een ”magisch musical-extravaganza” worden waar vooral ook kinderen van kleur zichzelf in kunnen terugzien – en toegegeven, van dat soort films zijn er inderdaad nog veel te weinig . De foto’s en trailer laten alvast een verrukkelijk Mary Poppins Returns/The Nutcracker and the Four Realms/The Greatest Showman/Winter’s Tale-sfeertje zien: magisch, sprookjesachtig… het soort verhaal dat zich niet in tijd en ruimte laat plaatsen maar je wel van je sokken blaast en je meevoert naar een sprookje dat eigenlijk gewoon niet te beschrijven is – en dat zou best eens precies kunnen zijn wat we deze kerst nodig hebben. Zo’n film waar je jezelf eigenlijk te oud voor wilt vinden, maar die je vervolgens toch opzet – want wat zou het ook, het is tenslotte kerst en dan zijn we allemaal nog lekker kind. Het ziet eruit als een wonderbaarlijk mooie film waarbij je niet weet waar je moet kijken en die ervoor zorgt dat je in tranen van vreugde wilt uitbarsten omdat het zo volmaakt fantastisch is: een film met humor, hart en vooral veel vakmanschap. Whitaker speelt de rol van speelgoedmaker en uitvinder Jeronicus Jangle, die samen met zijn kleindochter Journey (Mills) in een race tegen de klok zijn belangrijkste en meest waardevolle uitvinding terug moet zien te halen voordat deze voorgoed in de verkeerde handen belandt.
The Princess Switch: Switched Again (19 november)
Is er ook maar íemand die in 2018 niet hoteldebotel stapelverliefd is geworden op Vanessa Hudgens’ Netflix-kerstfilm The Princess Switch, waarin de Second Act- en Grease Live!-actrice voor maar liefst twee personages opging: dubbelgangers Stacy en Margaret, de één een bakker uit New York, de ander een hertogin in het niemandsland-koninkrijk Belgravia. De twee wisselden – zoals de onbetwistbare regels van kerstfilm-romcomland voorschrijven – van plaats, met een hoop hilariteit, ontluikende liefde en hartverwarmende momentjes van perfectie tot gevolg. En nu staat het langverwachte vervolg voor de deur, dat een flinke – driedubbele – dosis kerstpret belooft… want natúírlijk verschijnt er een derde dubbelganger ten tonele. Ik kan alleen maar hopen dat Hudgens de cijfers op haar contract ook heeft zien verdriedubbelen, want ook de rol van deze mysterieuze Fiona – een nichtje van hertogin Margaret – neemt zij op zich. Zoals bijna niet anders kon, zijn ook Nashville-hartendief Sam Palladio (Stacy’s beau prins Edward), Queen of the South-bekende Nick Sagar (Margarets vriend Kevin) en Alexa Adeosun (Kevins dochter Olivia) weer van de partij om het ensemble compleet te maken. In dit tweede deel hebben tortelduifjes Margaret en Kevin echter wat problemen, want Margaret moet – hoe heerlijk haar gewone leventje aan Kevins zijde in New York ook was – de troon bestijgen in haar koninkrijk. Stacy maakt het tot haar missie om de twee weer met elkaar te verzoenen, maar dan betreedt de flamboyante Fiona het strijdtoneel – o, en het zóu kunnen dat er ook nog een andere persoon met blauw bloed de boel wat komt opschudden. Er is nog geen trailer, maar de foto’s zien er alvast bijzonder verrukkelijk uit én er is wel ander goed nieuws: volgend jaar verschijnt er namelijk nog een derde deel waar de plannen al voor klaar liggen.
Het zou zomaar kunnen dat dit de nieuwe A Christmas Prince-trilogie moet worden, of in ieder geval een trilogie die perfect op zijn plek is in de categorieën ”zo slecht dat het gewoon goed is”, ”heerlijk belachelijk” en ”ultiem te combineren met foute kersttruien, boterpopcorn en de meest tenenkrommende kersthits.” Zoals Elle bovendien fijntjes aanstipt: als we The Knight Before Christmas van vorig jaar meerekenen, betekent dit dat Hudgens straks in net zoveel kerst- als High School Musical-films heeft gespeeld. Gelukkig hebben we nog een jaar om dat te laten bezinken. O, en nog leuker? Vorig jaar liet Netflix in een heerlijk Twitterdraadje weten dat hun kerstfilms allemaal verbonden zijn, niet alleen doordat Holiday in the Wild bijvoorbeeld te zien is op tv in The Knight Before Christmas, maar ook doordat Aldovia (uit A Christmas Prince) en Belgravia (uit The Princess Switch) naast elkaar liggen. Wie weet krijgen we met deze twee nieuwe The Princess Switch-films wel nog meer toffe inzichten over hoe dit universum geschapen is… en wie weet, misschien zijn er ook wel weer linkjes met Jingle Jangle en andere films uit dit lijstje? Ik hou van Netflix.
Operation Christmas Drop (5 november)
Kat Graham begint inmiddels ook aardig naam voor zichzelf te maken als sneltoetsactrice voor Netflix als er een kerstfilm op de planning staat: na The Holiday Calendar is dit haar tweede film. En deze belooft wat te worden, want niemand minder dan When Calls the Heart- en Chesapeake Shores-producer Martin Wood (die ook een paar afleveringen van Virgin River voor zijn rekening heeft genomen) mocht plaatsnemen in de regiestoel… en het script is van de hand van Gregg Rossen en Brian Sawyer, die al een flinke lading Hallmark- en Lifetime-kersrtfilms op hun naam hebben staan. In Operation Christmas Drop zien we hoe Erica (Graham, die we ook nog kennen van The Vampire Diaries), de assistent van een parlementsvrouw, een luchtmachtbasis gevestigd op een tropisch eiland onder de loep neemt om te zien of de financiering kan worden stopgezet. De reden van dat vermoeden? Operatie Kerstdropping, een passieproject van de piloten waarbij met kerst cadeauparachutes worden gedropt op naburige eilanden. Hoe standvastig ze ook wil zijn – want zo’n project, dan hebben ze blijkbaar tijd teveel – Erica valt langzaam voor de charmes van het initiatief… en voor die van kapitein Andrew Jantz (Alexander Ludwig, Vikings).
Het bijzondere aan Operation Christmas Drop is dat het de eerste film is die op een legerbasis op het eiland Guam is opgenomen. De beelden zijn dan ook op de daadwerkelijke – streng beveiligde – basis geschoten en die kerstdropping is uit het leven gegrepen, aangezien de militairen daar dit ook echt elk jaar doen. Het is dus een verfrissend realistisch exemplaar in dit lijstje, te meer omdat het niet al te moeilijk voor te stellen is dat het Amerikaanse Congres wellicht de wenkbrauwen zou optrekken over een dergelijk project. En tja, tuurlijk, zoals de trailer laat zien is het bést een tikkeltje voorspelbaar… maar het is een film met een duidelijke hartslag, goeie gevatte humor en o ja, het mannelijk schoon mag er natuurlijk ook zijn. Wellicht eentje om te vergelijken met Holiday in the Wild: geen kerstfilm zoals je ze waarschijnlijk het liefste ziet, maar ook niet eentje om meteen maar af te schrijven.
Holidate (nu te zien)
Is het echt een kerstfilm te noemen als het eigenlijk… alleen begint en eindigt met kerst? Kennelijk wel, want Netflix heeft het kerstfilmseizoen feestelijk ingeluid met de verschijning van Holidate – en hoewel de recensenten bepaald niet lovend zijn, eten kijkers uit de hand van Girl Meets World-regisseur John Whitesell en aanstormend scenarioschrijver Tiffany Paulsen. De film is pas een paar dagen uit, maar staat nu al wijd en zijd op nummer één in Netflix’ top tien, en de tweetss zijn niet van de lucht. In Holidate zien we Emma Roberts (Scream Queens) en Luke Bracey (The Best of Me) als Sloane en Jackson, die een pact sluiten: ze zijn het allebei wel zo ongeveer zat om single te zijn met de feestdagen óf je relatie kerst-officieel te moeten maken, en besluiten een jaar lang te doen alsof ze een setje zijn, zodat ze altijd een introducé hebben – of het nou voor Pasen, Moederdag, Thanksgiving of Oudejaarsavond is. En tja, zoals Entertainment Weekly het beschrijft: uiteindelijk willen ze geen feestdag meer zonder elkaar, want dat is hoe films werken. Met veelbelovend charmante gastrolletjes voor Broadwaylegende Kristin Chenoweth en Jessica Capshew (Grey’s Anatomy). Het klinkt als een al veel te vaak gebruikte formule – als je de feestddagen vervangt door bruiloften helemaal – maar tegelijkertijd bestaat het romkom-universum inmiddels toch lang genoeg om te begrijpen dat het nog steeds een formule is die verkoopt. En eerlijk is eerlijk, het ziet er leuk genoeg uit voor een paar uurtjes a) lol, b) een Australisch accent om bij in katzwijm te vallen en c) overtrokken maar o zo overheerlijke ”can’t help falling in love”-montages. Het is op zijn minst een goed begin van de officiële periode van schaamteloos kerstfilms kijken.
Dolly Parton’s Christmas on the Square (22 november)
Een kerstfilm met Dolly Parton, inclusief muziek van Dolly Parton… ”waarom niet?” moet Netfllix gedacht hebben. En inderdaad, waarom niet? Parton is geen vreemde voor de streamingdienst, aangezien ze eerder dit jaar een anthologieserie produceerde waarvan elke aflevering gebaseerd was op één van haar nummers. En ook daarvoor al: in 2018 werkte ze met maar liefst zes nieuwe originele tracks mee aan de soundtrack van Netflix’ young adult-film Dumplin’. En tja, je kunt haar irritant of overdreven vinden, maar Dolly is toch ook echt wel iemand die bij veel mensen een lach tevoorschijn weet te toveren… zo niet met haar muziek, dan wel met haar kleurrijke persoonlijkheid. En deze kerstfilm, die ze mede geproduceerd heeft en waarin ze zelf de rol van kerstengel speelt, lijkt precies in te spelen op de feelgoodvibes van zowel haar muziek als haar persoonlijkheid. Het is allemaal ongelooflijk goed getimed: de musical bevat maar liefst veertien ”original songs with music and lyrics by Dolly Parton” en laat de countrylegende nou net een compleet kerstalbum hebben uitgebracht (waarop ze onder andere samenwerkt met Jimmy Fallon, Michael Bublé én peetdochter Miley Cyrus), inclusief een nummer dat de titel van de film draagt. Het album bevat twaalf nummers, veertien als we de Amazon-exclusive bonustracks meetellen, en acht daarvan zijn van Partons eigen hand… dus het zou zomaar kunnen dat die acht allemaal te horen zijn in de film – en dat de overige zes nummers nog uitgebracht worden wanneer de film uitkomt? O, en bonuspunten: de regie is in handen van Debbie Allen, die inmiddels ruim honderd afleveringen van Grey’s Anatomy heeft geregisseerd én geproduceerd. De plot is een variant op het welbekende A Christmas Carol-verhaal: Christine Baranski, bekend van The Good Fight en, waarschijnlijk passender bij dit genre, de Mamma Mia!-films, kruipt in de huid van verbitterde zakenvrouw Regina Fuller, die vlak voor kerst besluit om haar geboorteplaats op te leveren voor de bouw van een winkelcentrum – en daarbij voor het gemak even vergeet dat dit hechte stadje er eentje is dat binnen de kortste keren je hart verovert… of, in Regina’s geval, herovert. Er is alleen een zekere kerstengel voor nodig om haar daaraan te herinneren.
De trailer ziet er in ieder geval al uit als een film in de sfeer van Christmas Inheritance en Every Christmas Has A Story: het charmante dorpje-cliché kan nooit vaak genoeg gebruikt worden en het ”zoveel muzieknummers dat het een overdosis endorfine veroorzaakt”-cliché is nou ook het ergste niet… zeker omdat het erop lijkt dat het een mooi mozaïek is van verschillende verhalen, met een knipoog naar Scrooge die precies gevoelig genoeg is.
The Christmas Chronicles Part Two (25 november)
Twee jaar geleden was The Christmas Chronicles één van de grootste nieuwe kerstfilms die Netflix ter tafel bracht. Angry Birds-regisseur en geliefd Disney-animator Clay Kaytis wekte het licht satirische verhaal tot leven, over twee kinderen die ontdekken dat de kerstman heel erg echt is. Kurt Russell en Goldie Hawn, die in het echte leven ook een koppel zijn, namen de rollen van kerstman en -vrouw op zich, en dat is ook in dit vervolg weer het geval. Eén van die kinderen komt nu opnieuw naar de Noordpool, iets cynischer en minder kerstgelovig dit keer, maar nu is er iets raars aan de hand en moet kerst gered worden voordat de feestdagen afgelast en afgeblazen worden – hoe toepasselijk. Legendarische Harry Potter en Percy Jackson-regisseur Chris Columbus neemt het stokje van Kaytis over, en de trailer belooft inderdaad een duizelingwekkende dosis kerstmagie: nu zijn de kinderen namelijk geen getuige van het kerstavondavontuur, maar van alles wat er in het kerstdorp gebeurt om kerst elk jaar weer voor elkaar te boksen. Zoals het ernaar uitziet, is het resultaat een geheel van precies genoeg humor, sentiment, elfenstof en sneeuwpoeder… tijd voor een marathon dus.
Dash & Lily (10 november)
Let It Snow was vorig jaar de eerste young adult-kerstroman (geschreven door John Green, Maureen Johnson en Lauren Myracle) waar Netflix zich aan waagde: de film barstte van het aanstormend talent en was goed voor anderhalf uur kerstpret, hartverwarmende meet-cutes en feelgood-vriendschap. Logisch dan ook dat ze nu een stapje verder gaan met een miniserie van acht afleveringen. De film is gebaseerd op het boek Dash & Lily’s Book of Dares van Rachel Cohn en David Levithan en gaat over Dash (Euphoria- en Chemical Hearts-ster Austin Abrams) en Lily (Midori Francis, The Birch) die een notitieboek vol uitdagingen tussen hen heen en weer laten gaan. Ze doorkruisen heel New York om uiteindelijk vlak voor elkaars neus te eindigen. De serie is van de hand van A Series of Unfortunate Events-producent Joe Tracz, met wat hulp van Atypical-scenarioschrijver Lauren Moon en Modern Family-regisseur Fred Savage. Ook Nick Jonas maakt deel uit van het productieteam. Zoals Tracz vertelde aan Entertainment Weekly is de serie op locatie in New York opgenomen in 2019, toen de wereld nog enigszins normaal was en we nog geen idee hadden dat het feestdagenseizoen van dit jaar op losse schroeven zou komen te staan. We kunnen onszelf inmiddels allemaal wel herkennen in Dash’ cynisme, maar misschien is wat van Lily’s optimisme verpakt in kerstvreugde ook precies wat we nu nodig hebben… en als we de trailer mogen geloven, komt daar ook nog een heel toepasselijke ”dash” feelgoodvibes bij. Want tja, als het vinden van een notitieboekje in een boekwinkel nog niet genoeg tot de verbeelding spreekt, dan brengen de belly laugh-scènes, de verrukkelijk excentrieke en heerlijk verfrissende authenticiteit, de zwoele blikken van Abrams, de aanstekelijke lach van Francis en het hemelhoge zwijmelgehalte je wel alvast als een blok doen vallen. Kom maar door met die metro vol kerstmannen.
De Familie Claus (30 november)
De eerste Nederlands-Vlaamse kerstfilm: zo wordt De Familie Claus gepromoot. En inderdaad, het ziet er nog best veelbelovend uit. Kinderfilmregisseur Matthias Temmerman brengt het verhaal over Jules (Mo Bakker), die ontdekt dat zijn opa helemaal geen speelgoedmaker is… maar kerstman. Maar wanneer grootvader Claus (Jan Declair, Nova Zembla) zijn been breekt, heeft hij de hulp van zijn kleinzoon nodig om de kerstgeest levend te houden… De verdere cast bestaat uit een combinatie van Nederlandse en Vlaamse acteurs (de vrouwelijke rollen worden gespeeld door onder andere Bracha van Doesburgh, Eva Van Der Gucht en Josje Huisman) en na de release op Netflix Nederland en België zal de productie volgend jaar ook internationaal te zien zijn. Er is nog geen trailer, maar het ziet eruit als een soort mix van Jingle Jangle en The Christmas Chronicles… en na alle toch redelijk door de Amerikaanse cultuur getypeerde producties is een Nederlandse kerstfilm wellicht toch ook wel eens leuk. Nu maar hopen dat het acteerwerk de feestvreugde niet bederft.
Nog even op een rijtje…
- Holidate – nu te zien
- Operation Christmas Drop – 5 november
- Dash & Lily – 10 november
- Jingle Jangle: A Magical Christmas Journey – 13 november
- The Princess Switch: Switched Again – 19 november
- Dolly Parton’s Christmas on the Square – 22 november
- The Christmas Chornicles 2 – 25 november
- De Familie Claus – 30 november
