Paris Fashion Week, de Notre-Dame (snik), de taartjes van Ladurée, de bruggen op het stadseiland, de streetstyle van Parisiennes op de Champs-Elysées, de trappen van de Sacré-Coeur, de cafés met echte Franse croissants en cappuccino’s, de ambiance in Montmartre, de Saint-Germain-buurt, de waterkant van de Pont Neuf, het bruisen van de Boulevard Montparnasse, de straten waar de Eiffeltoren het uitzicht domineert, de Jardins de Luxembourg, het dromerige van een piepklein appartementje midden in het centrum, de straten waar geen toerist komt, Shakespeare & Company, de dure winkelstraten waar je de trendy modellen en modeontwerpers tegen kunt komen wiens naam iedereen over vijf jaar zal kennen, de Parijse flair en klasse, An American in Paris, Taylor Swifts Begin Again-videoclip, Midnight in Paris, alles aan de geschiedenis van Marie Antoinette, de Franse Revolutie en de ”belle epoque”, Anna & the french kiss, de dichters en schrijvers en kunstenaars om wie de stad haar armen heen slaat… is er íets aan Parijs waar je niet van kunt houden? Het is waarschijnlijk de meest bejubelde, meest geliefkoosde en populairste stad in media en cultuur, omdat het iets aanspreekt in mensen: een verlangen naar wat we graag zouden willen zijn, het leven dat we graag zouden willen leiden, een wereld die we graag de hunne zouden willen nemen… en tegelijkertijd toch ook weer niet, want Parijs moet eigenlijk gewoon zo’n prachtig, perfect luchtkasteel blijven. En daar spelen tv-series maar al te graag op in… zo ook de nieuw aangekondigde Netflix-serie Emily in Paris, met Lily Collins in de hoofdrol.
Hoe graag ze ook zouden willen, Netflix zelf is niet het meesterbrein achter deze nieuwe, op millennials gerichte komedieserie. De show is geproduceerd door Darren Star, het genie dat ook verantwoordelijk is geweest voor Beverly Hills, 90210, Melrose Place en Sex & The City. In de afgelopen jaren heeft hij zich vooral bezig gehouden met de geliefde dramedy Younger, een serie over millennials in de New Yorkse uitgeverswereld met als thema een vrouw die doet alsof ze twintig jaar is. Dat is inmiddels één van de best bekeken series op televisie, en Star hoopte met Emily in Paris datzelfde pad te bewandelen. Maar onlangs werd bekend dat Netflix de serie had overgenomen van Paramount Network. Zoals Josef Adalian van Vulture schrijft: dat is een zet die verrassend goed in het huidige televisielandschap past. Steeds meer series worden specifiek voor streamingdiensten ontwikkeld, en als dat niet zo is, dan wordt er door zenders vrij snel een deal gemaakt met platformen als Netflix, Hulu en Prime om te zorgen dat daar in ieder geval geld vandaan zal komen. Want tja, de realiteit is hard: in de huidige streamingoorlog wordt het voor televisiezenders en productiemaatschappijen een steeds groter risico om series op tv te brengen. Kijkers zijn ongeduldiger geworden: als een serie hen niet snel genoeg aanspreekt, ruilen ze de reclameblokken en wekelijkse uitzendingen in voor bingewatching van complete seizoenen – maar dan wel van een andere serie, op een platform waar een kanaal als TVLand – het thuis van Younger – niets aan verdient. En zoals Adalian in het artikel ook benoemt: vijf of zes jaar geleden konden televisiemakers het zich nog veroorloven om kijkers van een serie een paar jaar de tijd te geven om zich te hechten aan de verhaallijnen en personages, zodat de serie op zijn beurt de tijd kreeg om het kijkcijferslagveld te veroveren. Nu is dat risico vaak simpelweg te groot zonder een streamingvangnet.
Dat is ook wat er met Paramount Network en Emily in Paris is gebeurd: steeds meer zenders bekijken hun line-up van programma’s opnieuw om te zien wat ze het risico van uitzenden waard vinden en wat het beter zou doen op een streamingdienst. En vanuit dat oogpunt is de beslissing om deze specifieke serie aan Netflix te geven, goed te begrijpen: er is geen baanbrekende plot en ook geen opzienbarend ensemble van acteurs. Het is dan ook absoluut niet ondenkbaar dat een dergelijke serie kopje onder zou gaan in een landschap van langlopende lievelingen als Grey’s Anatomy en The Blacklist, vernieuwende concepten in de sfeer van The Handmaid’s Tale en This Is Us en ontspoorde treinen waar we onze blik niet van kunnen afhouden á la Riverdale en Killing Eve. Maar Netflix? De thuisbasis van geliefde producties als Someone Great, Never Have I Ever, Sweet Magnolias en Virgin River? Hét platform voor series waarin misschien niet zo gek veel gebeurt, maar die juist daardoor – en doordat ze vol zitten met romantiek voor de moderne romantica, perfecte vriendschappen, gave outfits en van die heerlijk dromerige escapisme-levensstijlen – zo’n hoog bingeworthy-gehalte hebben? Dat klinkt als een perfecte match.
Emily in Paris gaat over millennial Emily (Lily Collins, Love, Rosie, To the Bone) die voor haar werk bij een prestigieus marketingkantoor in Chicago naar Parijs moet verhuizen om een grote Franse klant te helpen met de rebranding van het bedrijf. Daar komt ze terecht in het ultieme Parisienne-leventje van weten dat je goed bent in je werk, geen tijd hebben voor nonsense… en je tegelijkertijd iets te vaak verliezen in het Parisienne-leventje terwijl je je op je werk zou moeten storten. Emily moet, onderwijl gekleed in moordend fabuleuze outfits, ervoor zien te zorgen dat ze haar hoofd erbij houdt terwijl ze haar hart verliest aan een moordende en misschien eigenlijk wel heel eenzame stad en als Amerikaanse laten zien wat ze in haar mars heeft terwijl ze zichzelf nog een flinke kop ambitie inschenkt, om met Dolly Parton te spreken. En natuurlijk liggen er ook wat Fransmannen met veel te aantrekkelijke accenten op de loer, en moet ze haar echte vrienden zien te onderscheiden van degenen die haar het liefst willen zien falen.
Jessica Radloff van Glamour wist te melden dat naast Collins ook Ashley Park, vooral bekend van haar rol in de Mean Girls-Broadwayshow een grote rol zal spelen als Emily’s vriendin Mindy. Daarnaast speelt Grey’s Anatomy– en Private Practice-publiekslieveling Kate Walsh een rol, evenals koning der gastrollen William Abadie, en maken aanstormend Franse talenten Samuel Arnold (Antony & Cleopatra), Lucas Bravo, Philippine Leroy-Beaulieu (Dix Pour Cent) en Camille Razat hun opwachting als vaste bijrollen. Collins, die eerder al achter de schermen een bijdrage leverde aan het deels autobiografische To the Bone, maakt ook haar productiedebuut.
We weten verder nog niet bijster veel, maar wel dat het eerste seizoen al volledig opgenomen was voordat de coronavirus toesloeg in Hollywood, en dat we dus de eerste tien afleveringen in het najaar via Netflix te zien zullen krijgen. De serie volgt het comedyformat van 30 minuten-afleveringen en is, te oordelen naar de fan-tas-tische garderobe en de opnames die op locatie in Parijs en de rest van Frankrijk hebben plaatsgevonden, behoorlijk high-budget. Het ziet er in ieder geval uit als de perfecte combinatie van de Parijs-afleveringen van Gossip Girl, Younger en The Bold Type: een serie waar de millennials van nu, met dromen over een eigen mediamerk, hun vingers bij zullen kunnen aflikken. Nu maar hopen dat de macarons, modeweken en mooie mannen ook niet zullen ontbreken.
