Volwassenheid is nogal een relatief begrip: plotseling ben je vijfentwintig, probeer je heel hard om níet bij elk huishoudelijk wissewasje je moeder te bellen en kom je erachter dat je precies niets kunt met je studie, terwijl om je heen iedereen van jouw leeftijd zwanger raakt, hypotheken afsluit, wereldreizen maakt en bruiloften plant – eh, hallo? Wáár in de Handleiding Des Levens staat dat je op je vijfentwintigste alles voor elkaar moet hebben? O, juist: die handleiding bestaat niet. En dat is aan de ene kant verontrustend – want hoe weet je dan in godsnaam of je niet hopeloos achterloopt en wanneer dat Grote Leven voor jou ook eindelijk eens gaat beginnen? – maar aan de andere kant geruststellend. Want ik ben nog nooit een lemma tegengekomen dat volwassenheid perfect wist te definiëren, omdat zo’n lemma niet bestaat. En als er iemand is die dat ook weet, dan is het illustrator Marloes de Vries wel, die met haar stripboek Volwassen worden is optioneel een ode brengt aan lekker zelf dat lemma schrijven.
Het is niet moeilijk om Volwassen worden is optioneel mee te nemen uit de winkel: het glanzende, vierkante boek schittert je met pastelkleurtjes en vrolijke lettertypes tegemoet met de belofte dat het perfect zal staan op je Instagramfeed. En zodra je begint te lezen, voelt het als een soort comfortzone-cocon: een deken, een kop thee of warme choco, de regen tegen de ramen, een kat op schoot en het troostende ‘’je bent niet alleen’’-plaatje is compleet. De tekenstijl is fris, kleurrijk en gewoon keileuk, alsof het uit een meidenblad of hippe stationerycollectie komt – het is dan ook geen wonder dat De Vries bladen als Tina en Flow Magazine tot haar opdrachtgevers mag rekenen – en je krijgt er algauw intens gelukkige vlinderkriebels van in je buik… niet in de laatste plaats omdat de illustraties zo perfect treffend zijn.
Er hangt iets persoonlijks aan: De Vries haalt haar inspiratie uit kleine, dagelijkse momentjes en uit wat ze zelf ervaart, en juist daardoor kun je jezelf en je eigen gehannes met volwassenheid moeiteloos in de illustraties herkennen. Dat zit ‘m vooral in de subtiele, maar overduidelijk knipogende boodschap van ‘’rot op met die volwassenheid.’’ En waarom ook niet? Het leven van een millennial hangt anno nu aan elkaar van keuzes maken, beslissen wie je bent en wat je wilt en de druk om je dromen te laten uitkomen… en kom op zeg, in die verantwoordelijkheid hebben we lang niet altijd zin. Want soms is het leven gewoon stom en moet je veel te veel dingen goed doen en in veel te veel dingen goed zijn, waardoor je je dan weer awkward voelt. En het leuke is: die knipoogjes gaan ook een beetje over dat je er best trots op mag zijn dat je een millennial bent en er toch maar in slaagt om de uitdagingen die daarbij horen aan te gaan. Own your life, woman – and own your hardships!
De Vries geeft je ook juist de boodschap mee dat je vooral gewoon lekker authentiek en jezelf moet zijn en dat je jouw weg naar volwassenheid – inclusief de allerkleinste stapjes, de allergrootste sprongen en de jammerlijke uitglijers – mag omarmen. Volwassen worden is optioneel is een toffe ode aan je eigen ding doen en een overtuigd eigenheimer zijn – en waarom ook niet, want we moeten al zoveel en er verandert al zoveel, mogen we dan misschien op zijn minst lekker in onze eigen bubbel blijven?! Ze steekt je een hart onder de riem als je het gevoel hebt helemaal niet bijzonder te zijn of maar wat aan te klooien met je leven, moedigt je aan om lekker vaak van gedachten te veranderen, je nerderigheid en je prettige gestoordheid te vieren en om je vooral niets aan te trekken van anderen.
Daarnaast komen ook de wat minder leuke dingen voorbij, die ze met de illustraties wat lichter, luchtiger en levendiger probeert te maken – waardoor je zomaar eens tot een mooie les voor jezelf zou kunnen komen. Stripjes over daten, omgaan met kritiek, een laag zelfbeeld en je uiterlijk komen voorbij, en daarin voelt De Vries als een soort oudere zus of beste vriendin die je helpt om eruit en erdoorheen te komen… alles dankzij die herkenbaarheid die zo goed werkt en waardoor je gemakkelijk zult kunnen zeggen ‘’oohh ja dat heb ik ook’’ en ‘’wat is volwassenheid toch eigenlijk STOM en wat doe ik het toch eigenlijk GOED’’ – terwijl je lekker nog een bak thee met een extra chocolate chip cookie neemt en de stapels was, administratie en studieopdrachten vakkundig negeert. Want hé: je wordt maar één keer volwassen, dus dan moet je er wel iets goeds van maken.
Volwassen worden is optioneel is een vrolijk, grappig boekje vol herkenbaarheid dat fijn is om op een zondagmiddag in de tuin of op een zaterdagavond in bed door te lezen. De illustraties zijn heerlijk, de onderwerpen uit het leven gegrepen en er is één les die het boek je absoluut zal kunnen meegeven: als er een geheim is voor volwassenheid, dan heeft het alles te maken met eigenzinnigheid. Ik kijk nu al uit naar een volgende bundel.
