Ellie Goulding kennen we allemaal van de monsterhit Love Me Like You Do uit 2015, voor de soundtrack van de eerste Fifty Shades of Grey-film. Ook voor Divergent (Beating Heart) en Before I Die (I Know You Care) maakte ze nummers die het redelijk goed deden, en voor die tijd scoorde ze hits met tracks Burn en Starry Eyed. Haar grote doorbraak kwam echter met Love Me Like You Do en haar album Delirium uit datzelfde jaar: nummers als Army, On My Mind en Something In The Way You Move hebben haar op de kaart van de popmuziek gezet. Na 2015 bracht ze nog maar sporadisch muziek uit: First Time met Noorse dj Kygo, Do You Remember voor de Fighting With My Family-soundtrack en singles Hate Me, Close To Me en de meer kwetsbare liedjes Flux en Sixteen. Vooral deze twee bleken een voorbode te zijn van het nieuwe album dat Ellie nu heeft aangekondigd: Brightest Blue verschijnt op 17 juli.
Brightest Blue is, zoals de zangeres zelf zegt, een album over persoonlijke kwetsbaarheid, waarbij het schrijven haar manier is geweest om haar ervaringen met angst, paniekaanvallen en andere donkere emoties en geestelijke gezondheidsproblemen te verwerken. Het album is dubbelzijdig: op Side A staan 13 tracks, waaronder Flux – Sixteen is helaas nergens te bekennen – en haar net nieuw uitgebrachte, sexy clubanthem Power samen met nog elf andere nummers die ze nog niet heeft laten horen. Deze dertien songs zijn vrijwel allemaal volledig door Ellie zelf geschreven, en ook het instrumentenwerk op gitaar, bas en piano is van haar hand. Side B heet EG.0 en bevat vijf tracks, waaronder de nummers Hate Me, Close To Me en het onlangs verschenen Worry About Me, plus nog twee andere nummers. Volgens Ellie zijn dit de nummers waarin ze zichzelf kon verliezen, waarin ze kon ontsnappen tijdens het schrijven over de duisterdere en moeilijkere onderwerpen, nummers die haar alter ego (let ook op de spelling: EG.0 leest als ”ego” – neerzetten.
Volgens Ellie lijkt dit album nog het meest op haar tweede plaat Halcyon Days: een meer akoestische sound, een singer/songwriter-vibe… en een persoonlijk thema. Brightest Blue, het slotnummer van Side A, staat volgens haar voor het baden in plaats van zwelgen in je blue feelings, ervan leren, ze je sterker laten maken, de inspiratie koesteren die ze je geven: stralen in je pijn en je kwetsbaarheid. Op de tracklist zijn nummers te vinden als Ode to Myself, How Deep Is Too Deep, Tides en Woman: nummers die doen vermoeden dat Ellie zich bewuster is van zichzelf dan ooit, dat ze juist door het vieren van haar donkere kleuren ook haar licht kan voelen. Het belooft een album van rauwheid, maar ook van rauwe kracht en empowerment te worden, dat haar misschien wel eens opnieuw op de kaart zou kunnen zetten – dit keer niet zozeer als de popprinses die Delirium van haar moest maken, maar als de songwriter die ze eigenlijk is.
